บทที่ 6: โสโดมและโกโมราห์ไม่ได้ทำผิดเรื่องรักร่วมเพศ พระคัมภีร์พูดถึงการรุมโทรม

Based on: https://reformationproject.org/case/sodom-and-gomorrah/

เรื่องราวในพระคัมภีร์

ในปฐมกาลบทที่ 19 พระเจ้าได้ส่งฑูตสวรรค์สององค์ไปยังเมืองโสโดมในร่างของชายหนุ่ม แต่มีกลุ่มชายฉกรรจ์ในเมืองที่ขู่จะข่มขืนพวกท่าน พระเจ้าจึงทำลายเมืองเสียด้วยไฟและกำมะถัน

• พระเจ้าได้ตัดสินใจที่จะทำลายเมืองโสโดมก่อนหน้าเหตุการณ์นั้น
• กริยาอันก้าวร้าวของชายเมืองโสโดมปรากฎหลังจากที่อับราฮัมและซาราห์ได้แสดงการต้อนรับขับสู้อย่างดีในปฐมกาลบทที่ 18 รวมถึงตัวโลทเองด้วยในบทที่ 19 เรื่องราวเหล่านั้นจึงมุ่งจุดสนใจไปยังการกระทำอันรุนแรงและน่าอับอายต่อคนแปลกหน้าของกลุ่มชายเมืองโสโดม

  “ดูสิ ความจองหองนี่แหละคือความผิดบาปของโสโดมน้องสาวเจ้า นางและลูกสาวมีอาหารเหลือเฟือ ทั้งมีความสุขและความสงบ แต่ไม่ยอมช่วยเหลือคนยากจนและคนขัดสน”

  — เอเสเคียล 16:49

  
• การข่มขืนเพศเดียวกันเป็นยุทธวิธีเพื่อรุกรานและสร้างความรู้สึกอัปยศและอับอายต่อศัตรู ซึ่งพบบ่อยในโลกสมัยโบราณ แต่การรุมโทรมนั้นต่างจากการมีความสัมพันธ์รักที่เกิดจากการยินยอมทั้งสองฝ่ายเป็นอย่างมาก ไม่รวมถึงความสัมพันธ์ที่มีการตกลงปลงใจหรือพันธะซึ่งกันและกัน

เรื่องเล่าในทำนองเดียวกันของผู้วินิจฉัยบทที่ 19 แสดงให้เห็นว่าการกระทำของหมู่ชายฉกรรจ์เมืองโสโดม ไม่ได้เกี่ยวข้องกับรสนิยมทางเพศ

• ในผู้วินิจฉัยบทที่ 19 คนเลวีและภรรยาน้อยของเขาได้หยุดพักระหว่างเดินทางที่เมืองกิเบอาห์ซึ่งเป็นของคนเผ่าเบนยามิน ชาวต่างถิ่นในเมืองกิเบอาห์ได้ต้อนรับขับสู้พวกเขาเป็นอย่างดีแต่ “คนเมืองนั้นที่เป็นคนอันธพาลได้มาล้อมบ้านไว้” และพูดว่า “ส่งชายที่เข้ามาอยู่ในบ้านของแกมาให้เราข่มขืน” (ผู้วินิจฉัย 19:22)
• ชายเจ้าของบ้านตอบกลับไปว่า “อย่าเลย พี่น้องเอ๋ย ขอทีอย่าทำชั่วเช่นนี้เลย เมื่อชายคนนี้มาอาศัยบ้านของข้าแล้ว อย่าทำเรื่องบัดสีเลย นี่แน่ะ นี่คือลูกสาวพรหมจารีของข้าและเมียน้อยของเขา ข้าจะพาออกมาให้ท่านเดี๋ยวนี้ จงข่มขืนและทำอะไรก็ได้ตามใจชอบเถิด” (ผู้วินิจฉัย 19:23–24)
• และแล้ว คนเหล่านั้นได้ข่มขืนภรรยาน้อยของคนเลวีจนเสียชีวิต จึงสรุปได้ว่า จุดมุ่งหมายของพวกเขาคือการข่มขืนและสังหาร ไม่ใช่เพื่อมีความสัมพันธ์รักใคร่แต่อย่างใด

คำถาม: แล้วพระธรรมในเอเสเคียล 16:50, 2 เปโตร 2:7, และยูดา 7 ไม่ได้กล่าวถึงสาเหตุการทำลายล้างของเมืองโสโดมเพราะพฤติกรรมรักร่วมเพศหรือ?

• มีการกล่าวถึงเหตุการณ์เมืองโสโดมและโกโมราห์ในปฐมกาลบทที่ 19 อีกยี่สิบกว่าครั้งในพระคัมภีร์หลังจากนั้น ในจำนวนนั้น มีเพียงสองครั้งที่มีการยกประเด็นเรื่องความบาปทางเพศ
• เอเสเคียล 16:50 กล่าวว่า “พวกเขาเย่อหยิ่งและทำสิ่งน่าสะอิดสะเอียนต่อหน้าเรา ดังนั้นเราเห็นแล้ว เราจึงขจัดเขาเสีย” คำว่า “น่าสะอิดสะเอียน” (toevah) ถูกใช้ในพระคัมภีร์พันธสัญญาเดิม 117 ครั้ง และในจำนวนนั้น กว่า 111 ครั้งไม่มีความเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมรักร่วมเพศ
• 2 เปโตร 2:7 ได้พูดถึงโลทว่าเขา “มีความทุกข์เพราะการประพฤติลามกของคนชั่ว” ซึ่งวลีนี้ไม่ได้กล่าวถึงพฤติกรรมรักร่วมเพศอย่างจำเพาะเจาะจง
• ยูดา 7 กล่าวว่า เมืองโสโดมและโกโมราห์ “ได้ประพฤติผิดศีลธรรมทางเพศและมัวเมาในกามวิตรถาร” ในคำแปลบางฉบับได้ใช้คำว่า “ความปราถนาที่ผิดธรรมชาติ” แต่ในความเป็นจริงคำนี้แปลตรงตัวได้ว่า “เนื้อหนังที่แตกต่าง” (sarkos heteras) ซึ่งอาจหมายถึงการข่มขืนฑูตสวรรค์ โดยเฉพาะเมื่อพิจารณาจากยูดาข้อที่ 6 ที่อ้างอิงถึงเนฟิลจากพระธรรมปฐมกาลบทที่ 6 (“พวกฑูตสวรรค์ที่ไม่รักษาอำนาจครอบครองของตนเอง แต่ละทิ้งถิ่นฐานของตน”)
• การอ้างอิงถึงเมืองโสโดมและโกโมราห์อีกกว่า 20 ครั้งในพระคัมภีร์ส่วนที่เหลือ ไม่มีแม้แต่ครั้งเดียวที่กล่าวว่าเมืองโสโดมถูกทำลายเพราะมีพฤติกรรมรักร่วมเพศเป็นเหตุ

คำถาม: แต่ชาวคริสต์ต่างก็เข้าใจว่าความบาปของคนโสโดมมาจากพฤติกรรมรักร่วมเพศไม่ใช่หรือ?

• ไม่ใช่ นั่นไม่ใช่การตีความดั้งเดิมของเรื่องเมืองโสโดม ซึ่งมีต้นกำเนิดช่วงศตวรรษที่ 14 ก่อนคริสตกาล
• อิสยาห์ 1 ให้น้ำหนักความบาปคนเมืองโสโดมพอๆกับการข่มเหงกลุ่มคนชายขอบ การฆาตกรรมและชิงทรัพย์ ส่วนเยเรมีย์ 23:14 ได้เชื่อมโยงความบาปนั้นกับการล่วงประเวณี การบูชารูปเคารพ และการลุแก่อำนาจ และในอาโมส 4:1–11 และเศฟันยาห์ 2 ได้เปรียบเทียบความบาปนั้นกับการกดขี่คนจน นิสัยหยิ่งผยองและการพูดเย้ยหยัน
• งานเขียนอื่นของชาวยิวกล่าวว่าพระเจ้ารังเกียจคนโสโดมเพราะ “ความเย่อหยิ่งของเขา” (บุตรสิรา 16:8) และลงโทษพวกเขา “เพราะได้ต้อนรับคนต่างถิ่นอย่างไม่เป็นมิตร” (ปรีชาญาณ 19:15)

คำถาม: แล้วชาวคริสต์เริ่มเชื่อมโยงเรื่องเมืองโสโดมกับพฤติกรรมรักร่วมเพศเมื่อไหร่?

• ไม่มีการเชื่องโยงเรื่องความบาปของคนโสโดมกับพฤติกรรมรักร่วมเพศอย่างตรงไปตรงมาในวรรณกรรมศาสนายิวจนกระทั่งงานเขียนของฟิโลในศตวรรษที่หนึ่ง แม้กระนั้น การตีความในแง่ดังกล่าวก็ไม่ได้เป็นที่แพร่หลายในหมู่ชาวคริสต์จนถึงยุคสมัยของออกัสตินในช่วงศตวรรษที่ห้า
• คำว่า “sodomy” ถูกสร้างขึ้นในช่วงศตวรรษที่ 11 และมักถูกใช้เพื่อสื่อถึงการมีเพศสัมพันธ์ที่ผิดหลักศีลธรรม (รวมถึงคู่ต่างเพศ) และไม่ได้ใช้กับคนที่มีความสัมพันธ์กับคนเพศเดียวกันเพียงอย่างเดียว
• ชาวคริสต์ยุคเริ่มแรกเข้าใจเรื่องเมืองโสโดมในแง่การสั่งสอนด้านศีลธรรม ที่พูดถึงความไม่เอื้ออาทร การจองหองและการใช้ความรุนแรงของคนในเมืองนั้น ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมรักร่วมเพศ